De Man's Rotse werd in 1885 gebouwd op het domein van het kasteel De Blauwe Torre, in opdracht van de kasteelheer Alfred De Man, naar het voorbeeld van de grot van Lourdes. Om de genezing van zijn vrouw af te smeken, beloofde hij een Onze-Lieve-Vrouwgrot op te richten. Enkele dagen na zijn belofte geneest de zieke miraculeus. De kapel bevindt zich in de zuidwestelijke hoek van het omwalde domein en is opgericht tegen de wanden van een koepelvormige ijskelder. Wanneer het kasteel in 1936 door de Witte Paters wordt aangekocht, wordt op initiatief van Pater Gilles de Pélichy, de ijskelder omgevormd tot begraafplaats. Lees verder >>

Centraal in de dorpskern, in de bocht van de Oude Dorpsweg ligt de parochiekerk met omliggend kerkhof. De kerk is toegewijd aan de Heilige Mauritius en zijn gezellen, het Thebaanse Legioen. De torenbouw begon kort na 1200. Het eigenlijke neogotische kerkgebouw stamt uit 1896-1897 en werd ontworpen door architect J. Carette. Het oude torenportaal is sinds 1939 beschermd. In de kerk hangen enkele 18de eeuwse schilderijen. Rondom de kerk ligt een ommuurd en met leibomen afgezoomd en van fraai smeedijzeren hekwerk voorzien kerkhof. De tekeningen voor de bouwaanvraag uit 1880 voor het hek werden bewaard in het gemeentearchief. Links naast de poort ligt een perk met soldatengraven en een gedenkteken voor de Eerste Wereldoorlog. Lees verder >>

Kasteel De Blauwe Torre is een historisch kasteeldomein dat anno 2011 bestaat uit een rechthoekig park van circa 14 hectare, begrensd door de Legeweg ten zuiden, de Hogeweg ten noorden, de grens met Sint-Andries ten oosten en ten westen de de Manlaan, eigenlijk de dreef naar het domein vanaf de Gistelsteenweg, die pas in 1960 is verhard en aan de gemeente overgedragen. Reeds in de 16de eeuw vinden we een vermelding van dit kasteel (‘t Goet ten Blaeuwen Torren’)dat met blauwe schalies was bedekt. Het bezat een opper- en een neerhof. In de 19de eeuw was het de residentie van de fa-milie de Man. In 1936 werd het aangekocht door de Paters van Lavigerie oftewel Witte Paters. In de zuidwestelijke hoek van het domein bevindt zich De Mans Rotse, tot op vandaag een bedevaartsoord. Lees verder >>

De imposante voormalige pastorie van Varsenare is gelegen op een vierkant omgracht perceel binnen een ruim beboomde en omheinde, openbaar toegankelijke tuin. Het gemeentehuis van Varsenare is omstreeks 2000 gerestaureerd naar een ontwerp van architecten I. Decoster en M. Verhelst en is hedentendage in gebruik als deelgemeentehuis. Door de restauratie kreeg de gevel wel een eigen accent. De pastorie werd op deze plaats, ten noordoosten van de kerk, ingeplant in 1540 als nieuwe ‘priesteraghie’ voor pastoor Symoen Janszeune. Het huidige gebouw is begin 19de-eeuws, met een hekwerk dat in 1847 aan de straatzijde werd toegevoegd, gelijktijdig met de omheining van de begraafplaats. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de pastorie twee jaar als gemeenteschool gebruikt. Behalve deze twee jaar, was het gebouw aansluitend tot 1992 in gebruik als pastorie. Lees verder >>

Op het gemeentelijk grondgebied liggen zeer veel historische hoeven. We vermelden hier alleen de belangrijkste nog bestaande hoeven. Het Hof van Proven is een monumentale hoeve, die met haar huidig voorkomen nog steeds getuigt van het enorme historische belang van deze site. De huidige gebouwen gaan in kern tot de 16de en 17de eeuw terug. De benaming van de hoeve deed haar intrede omstreeks 1501 als Jan van Gistel, Heer van der Mote en van Proven, de bezitting door huwelijk in handen krijgt. De Heren van Varsenare hadden hier hun verblijf-plaats in wat toen het kasteel van Proven was, met een opperhof en een neerhof. In de 17de eeuw ver-dween het kasteel en werd een omwalde hoeve opgebouwd. Andere: Hoeven Scotelaere, Ter Leye, Ter Love, Rietschilde, Kaproenken met rosmolen en Ter Hauwe. Lees verder >>