DE SINT-BLASIUSKERK
De patroonheilige Sint-Blasius was bisschop-martelaar van Sebaste in Armenië. Aanvankelijk was hij geneesheer, maar werd tot bisschop van zijn stad gekozen omwille van zijn deugden. Bij de Licimische vervolging van 316 werd hij gevangen genomen, gekerkerd, gegeseld, gevild en onthoofd. Zijn herdenkingsfeest werd aanvankelijk gevierd op 15 februari, later op 3 februari. Hij wordt aangeroepen in gevallen van keelpijn, tandpijn en pest. Hij wordt ook als patroon van de huisdieren vereerd.
De Sint-Blasiuskerk werd gesticht ten noorden van de steenweg op Gistel, langs de toenmalige Zandstraat op het kruispunt waar de Jabbekebeek de Zandstraat bereikte. Wanneer de eerste (houten?) kerk werd opgericht valt niet meer te achterhalen. Het zal wellicht voor 941 zijn geweest. Jabbeke is dan reeds een afzonderlijke parochie met een eigen gebedsoord/kerk.
In 1128 zou een Romaanse kerk in veldsteen zijn opgetrokken met een achthoekige vieringstoren. In de daaropvolgende eeuwen werden grondige verbouwingen doorgevoerd.
Tijdens de regeerperiode van Maximiliaan van Oostenrijk (eerst als echtgenoot van Maria van Bourgondië en daarna als voogd van Filips de Schone) heerste er onrust in Vlaanderen. De troepen van Maximiliaan plunderden Jabbeke in 1488. Wanneer in 1579 de protestanten te Brugge en omstreken de macht in handen kregen, kwam de Jabbeekse kerk bloot te staan aan plunderingen. Het duurde jaren na de verdrijving van de protestanten in 1584 vooraleer de parochie zich zou herstellen. De nodige restauraties bleven uit.
Een gevolg hiervan was dat de kerk erg bouwvallig werd. In 1768 verpletterde een ingestorte hoek van de toren een deel van het Onze-Lieve-Vrouwekoor. Tenslotte werd in 1870 de kerk volledig afgebroken. Tussen 1872 en 1874 werd de huidige kerk in neogotische stijl heropgebouwd.
Als kerkschatten vinden we diverse schilderijen (2 rechtstaande panelen van P. Pourbus uit de 16de eeuw, een paneel uit de Claeysensschool uit de 16de eeuw, de 'Aanbidding der Koningen' uit de 16de eeuw, de 'Aanbidding der Herders' en 'Het betreden van de Ark' uit de 17de eeuw), een barokorgel van M. Hooghuys in het hoogkoor uit 1859, restanten van de predikstoel, biechtstoelen uit 1879, tal van sepultures uit de 15de tot de 18de eeuw, glasramen van Setola en Annys en een doopvont uit de 14de eeuw.
In april 1869 werd besloten om de oude kerk af te breken. Op dezelfde plaats zou een nieuwe kerk worden gebouwd. In 1871 is men begonnen met de afbraak van de oude kerk. De tweede januari 1872 werden de fundamenten voor de nieuwe kerk gedolven. De toenmalige pastoor van Jabbeke, eerwaarde Slock, legde de eerste steen van de toren. De bouwwerken van de kerk gingen rap vooruit maar verliepen niet probleemloos. Zo stortte een deel van het koor in. In 1874 waren de werken voltooid. De kerk werd ingewijd door eerwaarde Faict, de toenmalige bisschop van Brugge.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog, in 1917, werd de kerk in beslag genomen door Duitse troepen. De kerk werd omgebouwd tot veldhospitaal. In de Tweede Wereldoorlog, vanaf 1943, werd de kerktoren gebruikt als uitkijktoren door het Duitse leger. In datzelfde jaar werden de kerkklokken opgeëist door de Duitse bezetters. Pas in 1954 werden nieuwe klokken geïnstalleerd. In de jaren ’70 werden allerlei verfraaiingen uitgevoerd. In 1998 heeft een hevige storm een stuk uit de kerktoren gerukt. De brokstukken vielen op de rechter zijbeuk. In 1999 werd de kerk gerenoveerd en gerestaureerd.