TORHOUTWEG




ONROEREND ERFGOED

Klik hier om de lijst van het onroerend erfgoed te Jabbeke, zoals beschreven in 2012, te consulteren.



Tot het aanleggen van de autosnelweg in 1953 verbond de Torhoutweg de Gistelsteenweg met de Vaart en liep zelfs op het grondgebied van Stalhille tot aan de Kalsijdeweg. Dit stuk is nu echter gedempt. Thans loopt deze weg dood. Een gedeelte van de huidige Bekedijkstraat was toen nog Torhoutweg. In 1820 was dit nog de 'Muenekestraete'.

HET TEMPELIERSHOF

Langs de Torhoutweg 27a is de voormalige kloosterboerderij het Tempeliershof gelegen. Het zou een tempelhuis geweest zijn, afhankelijk van de commanderij van Slijpe, zonder kapel of bidplaats, met een oppervlakte van ongeveer 120 gemeten. Het was een passantenhuis voor reizende ordebroeders van de Hospitaalridders (erfgenamen van de Tempeliers).

In het begin van de 16de eeuw kreeg het complex een andere bestemming, namelijk landbouwuitbating. Bij de hoeve hoorde ook een molen die reeds in 1557 werd verpacht aan Lambrecht Houfnagele. De Tempeliers waren toen nog steeds eigenaar.

Omstreeks 1720 werd het Tempeliershof volledig gereorganiseerd en gerestaureerd vanuit de commanderij van Slijpe. De vervallen gebouwen werden gesloopt en nieuwe gebouwen werden naar de vier windstreken ingeplant. Zo werd de binnenkoer bijna volledig door gebouwen ingesloten. Bij de hoeve hoorde ook een schaapsdrift, waarbij de concessionaris zijn schapen mocht laten grazen langs alle wegen gelegen binnen de omschrijving van de oorkonde.

Het oudste gedeelte van het nog bestaande gebouw dateert uit het laatste kwart van de 17de eeuw. De paardenstal met verdieping en de lange schuur dateren uit het begin van de 18de eeuw. In het gebouw parallellopend met de weg staat 'anno 1833' gekapt. Het huidige gerestaureerde woonhuis dateert van na 1844.

HET CHARTREUZENHOF

Torhoutweg nr. 35. Het zgn. "Chartreuzenhof", historische hoeve met twee losse bakstenen bestanddelen op een erf dat met een brede gracht van de straat is afgescheiden en waarop een grote treurwilg staat.

De hoeve dankt haar naam aan haar geschiedenis als landgoed in eigendom van het Chartreuzenklooster Sint-Anna ter Woestyne op Sint-Andries. Vanaf 1456 wordt een hoeve van dit klooster in Jabbeke vermeld, op deze plaats. In 1750 branden volgens de literatuur alle gebouwen behalve het huis af. De kaart van Ferraris (1771-1778) geeft de hoeve weer als drie losse bestanddelen verspreid op een erf. Het primitief kadasterplan van 1830 toont twee lange en een klein volume in L-vormige opstelling, gr.m. overeenkomend met de huidige volumes van woonhuis (oost) en schuur (noord), met in de hoek de zomerkeuken. In 1877 wordt het woonhuis uitgebreid aan zuidzijde, in 1881 wordt een grotere zomerkeuken gebouwd op ongeveer dezelfde plaats.

Groot boerenhuis gelegen ten oosten van het erf, langs de straat. Witgekalkte baksteenbouw op gepekte plint onder pannen zadeldaken (nok // straat, Vlaamse pannen). Boerenhuis bestaande uit een zestal lage traveeën en twee brede opkamertraveeën onder hogere nok. Ten noorden aansluitende stal van drie traveeën. Het dak van de opkamer is gevat tussen twee aandaken met muurvlechtingen. De langsgevel aan straatkant is door drie steunberen gestut en grotendeels gesloten. In het laaghuis twee rechthoekige beluikte vensters met hardstenen onderdorpel en bewaard traditioneel schrijnwerk. Opkamer met mozegat, kelderopening en korfbogig klein bovenvenster. Stalgevel met drie luchtgleuven. Erfgevel met lage aanbouw ten zuiden en met een muuropening in elke travee. Rechthoekige muuropeningen, beluikte vensters, kelderdeur in de opkamer, staldeuren en –vensters. Hoge enkelvoudige dwarsschuur ten noorden, met geïncorporeerde stallen en wagenhuis met segmentboogpoort ten westen. Witgekalkte baksteenbouw op gepekte plint, met muurvlechtingen in de oostelijke zijpuntgevel. Tussen huis en schuur, een zomerkeuken met aansluitende lage stal, beiden onder zadeldaken. Witgekalkte bakstenen gebouwen op gepekte plinten.

HET MONNIKENHOF

Torhoutweg nr. 37. Zgn. "Monnikenhof", grote historische hoeve met losse bestanddelen, verspreid over een ruim onverhard erf. Anno 2005 in verbouwing.

In het begin van de 15de eeuw zou deze hoeve door monniken zijn bewoond. Nadien bewoond door de familie de Meuninck. M. Desmedt vond de hoeve terug in archiefdocumenten van 1478, 1554 en 1692. Op de kaart van Ferraris (1771-1778) aangeduid als drie losse volumes op een ruim erf. Het Primitief kadasterplan van 1830 geeft gr.m. dezelfde samenstelling weer. In 1845 erft Charles van Caloen de hoeve. Hij voert in 1864 belangrijke verbouwingen uit aan de dan onbewoonde hoeve: behalve het woonhuis wordt alles heropgebouwd. In 1911 wordt het woonhuis vergroot en worden twee nieuwe bijgebouwen opgetrokken bij de woning.

Hoeve met losse bestanddelen, grotendeels in blote baksteenbouw, gevat onder pannen zadeldaken. De gebouwen liggen verspreid op een groot onverhard erf met een grote poel ten oosten, aan straatzijde. Het in kern 18de-eeuwse boerenhuis is opgetrokken in gele baksteenbouw onder pannen zadeldak (nok // straat). Woonhuis van vijf lage traveeën met witgekalkte erfgevel op gepekte plint + twee opkamertraveeën met een hogere nok. Licht getoogde beluikte vensters met bewaard traditioneel schrijnwerk. Noordelijke zijpuntgevel met keldervensters en rondbogige zoldervensters met radvormige bovenlichten. Aan westkant, ruime aanbouw in gele baksteenbouw onder pannen zadeldak. Ten noorden van het erf, een monumentale dubbele dwarsschuur in donkerrode baksteen onder (nieuw) zadeldak (nok haaks op huis); gebinten worden vernieuwd. Twee korfboogpoorten en luchtgleuven in de langsgevels; drie luchtgleuven in de oostelijke zijpuntgevel. Stalvolume met geïncorporeerd tweeledig wagenhuis ten zuidwesten van het huis. Donkerrode baksteenbouw onder pannen zadeldak (nok // huis). Korfboogpoorten, deels dichtgemetseld. Licht getoogde staldeuren, vernieuwde stalvensters. Ten zuidwesten van het woonhuis, twee volumes in lichte baksteenbouw, zomerkeuken en stal.